’t Gooi vrouwen 2 – Loosdrecht vrouwen 2  

 In het eerst kwartier zaken doen. Dat was de opdracht die coach Wendy ons meegaf in de kleedkamer. We mochten deze keer niet als diesels beginnen, vond ze. We namen het ter harte maar het was dertig graden en op het veld was nergens schaduw te bekennen. Diverse toeschouwers gaven toe dat het zelfs al te warm was om naar de wedstrijd te kijken. Toch lukte het ons min of meer de opdracht uit te voeren. We hadden een paar minuutjes extra nodig, wat de coach, die al die tijd op haar luie gat zat, maar moet begrijpen.  

Al in de achtste minuut maakte Char het eerste doelpunt vanuit een assist van Nikki. Daarna duurde het even. Het was algauw duidelijk dat de dames van Loosdrecht geen moeilijke tegenstanders waren: we veroverden de bal makkelijk en maakten het spel. Olga behield rust van achteruit, Natasja was altijd bereikbaar voor een balletje terug, Eva leverde een bijdrage door niet in slaap te vallen. In zekere zin was de zon de zwaarste tegenstander, al leek een aantal spelers daar weinig last van te hebben, waarover later meer.   

In de twintigste minuut scoorde Nikki uit een assist van Rianne. Hier moeten we een momentje stilstaan bij het feit dat Rianne nog maar haar tweede voetbalwedstrijd ooit speelde en nu al een assist op haar naam heeft. Was ze als kleuter begonnen, dan had ze nu in het Nederlands elftal gespeeld in plaats van bij ons. Goed dus dat ze tot voor kort geen voetbalveld betreden heeft.   

Twee minuutjes na de goal van Nikki, scoorde Char er een, vanuit een assist van Nikki. Nu ze eenmaal de smaak te pakken had, scoorde ze de 4-0 ook maar, zeven minuutjes voor de rust, vanuit een assist van Yessie.   

Met Yessie was trouwens iets vreemds aan de hand. Ze gaf prima voorzetten, stond steeds op de juiste plek voor de goal en kreeg de bal daar ook, maar een plaaggeest maakte zich dan meester van haar lichaam en deed haar vergeten dat ze een rechtervoet bezat, zodat de bal overal terecht kwam behalve tussen de palen. Later maakte ze dit trouwens goed door het vijfde doelpunt te scoren.   

In de rust kon je goed zien hoe Nikki er uit ziet als ze het erg warm heeft. Ik heb een moestuin met tomaatjes die in dit jaargetij mooi rood beginnen te kleuren. Welnu, als een cherrytomaatje nam Nikki plaats in ons kringetje in de schaduw. Jammer dat de spelersfoto’s al genomen waren. Wen vond dat we er in de tweede helft nog maar 6 moesten inschieten. Voor iemand die langs de lijn zit en zelf niet hoeft te zweten in de tropische zon, is zoiets leuk om te zeggen.   

Het ging anders. Na rust kregen we één doelpunt tegen. Schitterend ingeschoten en eerlijk gezegd gunde ik het die meiden ook wel, want ze waren sportief en lieten zich niet kennen, de hitte ten spijt.   

Bella zorgde voor kalmte en rust op het middenveld en Luka veroverde daar elke bal die in de buurt kwam door haar pitbull mentaliteit. Achterin werd vrijwel elke aanval er resoluut uitgehaald door Bianca. Maar mocht de bal toch een keer op onze helft gespeeld worden, dan zat Tamkien er zodanig tussen dat niet alleen het laatste sprankje hoop, maar ook alle moed in de schoenen van de Loosdrechters zonk. Rianne maakte diverse mooie acties langs de rechterflank en gaf ook een bal schitterend voor die iemand, ik meen Char, verzuimde in te schieten. Die dacht misschien: ik sterf van de hitte en heb mijn hattrick al binnen. Langs de linkerflank kwam Patricia diverse keren op en zorgde voor gevaar voorin. Ze leek onvermoeibaar. Wat hebben die De Gooijers vroeger te eten gekregen, vraag je je af. Wat mij betreft was Patricia woman of the match: terwijl alle jonkies bijna het loodje legden, liet oma even zien hoe het moet.     

Er ontstonden nog vele kansen in de tweede helft, maar de keeper van Loosdrecht stond haar vrouwtje en maakte het ons nog verdraaid lastig. Toch schoot Yessie er eentje feilloos in rond de 62ste minuut en even later maakte Nikki er nog 6-1 van. Voor het laatste kwart mocht Melissa het als voorstopper proberen, maar terwijl Melissa dit nieuws nog langs de lijn aan het verwerken was, viel de huidige linksbuiten vermoeid uit met een sublieme smoes over zonlicht en antibiotica. Kortom, dan Melissa maar op linksbuiten, gelukkig is zij multi-inzetbaar.  

Een mooie score voor een wedstrijd die eigenlijk te veel vraagt van een normaal mensenlichaam.  

Enkele spelers maakten negentig minuten en hebben dus geen normaal mensenlichaam. Ik noem Bianca, Nikki, Natasja en dus Patricia. Natasja had trouwens iets te bewijzen, want ze speelde tegen de vriendinnetjes van Duco. Nou, het bewijs lijkt me geleverd.   

Op naar de volgende overwinning!

Registreren Waarom registreren

Als je geregistreerd bent, is je naam vastgelegd en weet iedereen zeker dat jij het bericht ècht geplaatst hebt. Tevens kun je gebruik maken van de volgende onderdelen:

• Doorgeven van afwezigheid bij trainingen en wedstrijden.
• Het inzien van de opstelling van je team.
• Ontvang persoonlijke notificaties per mail of binnen de app.
• Reageren op nieuwsberichten en wedstrijdverslagen.

(Uitloggen)

Succesvol Uitgelogd!

Reageren

 Ik ben geen geregistreerde gebruiker
 Ik ben een geregistreerde gebruiker en wil inloggen bij het reageren

Naam

E-mailadres

E-mailadres

Wachtwoord

Let op: Je schrijft nu een reactie op het bericht van op.

Bericht

Bericht versturenWachtwoord vergeten?