Het begon allemaal niet rooskleurig: Bella strandde op de vluchtstrook met autopech, er was nergens plek om te parkeren, iedereen was te laat, een enkeling (wie de schoen past, trekke hem aan!) zelfs een dik half uur te laat, Bianca begon het warmlopen weer met drie keer niks en de helft van het team ontbrak helemaal bij het warmlopen. Toch begonnen we een wedstrijd nog nooit zo goed als deze. Binnen drie minuten schoof Char de 0-1 achter de keepster en nog voor minuut 7 op het scorebord verscheen, schoot Char nogmaals op de goal, ditmaal recht op de keepster, maar wel zo hard dat de bal uit haar handen glipte en toch nog, tergend langzaam, over de doellijn rolde: 0-2. Een van die twee doelpunten kwam via een assist van Patries. Wie er verantwoordelijk was voor de andere assist (steekballetje van Iris?) durf ik niet te zeggen. 

Hierna werd de sfeer wat grimmiger.Patries genoot iets te veel van het fysiek ingrijpen en haar tegenstander snoof als een uitgedaagde stier. Het werd een ware kibbelingsituatie waarin zelfs menig visboer zich niet graag zou mengen. Patries raapte zichzelf bij elkaar en de snuiver wisselde van plek met de rechtsbuiten. Verstandig zou je zeggen, maar deze rechtsbuiten probeerde het leed van haar teamgenoot te wreken door obstructies te veroorzaken. Dit alles ontging de scheidsrechter maar leidde wel weer tot een verbaal vervolg. Wederom greep Patries zichzelf bij elkaar en zipte ze haar mond met een denkbeeldige rits dicht. 
Michelle deed het fenomenaal op de linksback. Zij schuwde het duel niet en was haar tegenstander vaak te slim af. Marike liep de longen uit haar lijf en had reeds 85 minuten in de benen van haar ochtendwedstrijd. Bella, nog nauwelijks bijgekomen van haar autopechavontuur, bleek geen wedstrijd te kunnen spelen op de brandstof van één tosti (tsss) en ging out, maar daarvoor maakte ze mooie acties langs de lijn en zorgde voor gevaar door haar directe tegenstander kundig uit te spelen. Eva pakte waar mogelijk wat extra tijd door zeer rustig de balletjes op te pakken en keepte ook verder een foutloze wedstrijd. Verdedigend kweet Natas zich uitstekend van haar taak door elke bal goed te timen en weg te schieten. Ook Bianc stond haar mannetje en speelde wederom een uitstekende wedstrijd. Iris gaf meerdere beeldschone steekpassen op Char of Marike. Nicole gaf haar tegenstander geen enkele kans om de bal te bereiken door zichzelf er als een obstakel tussen te plaatsen. Lisa betoonde zich meermaals nuttig door over het hoge hek te klimmen om uitgeschoten ballen te halen, tot ze er genoeg van had en Miek opzadelde met deze taak. Ook gaf ze (=Lisa) een fantastische voorzet die er helaas niet in ging. Wen droeg haar steentje bij door haar stembanden kapot te schreeuwen langs de zijlijn. 
Char vond dat ze na twee keer gescoord te hebben wel even mocht uitrusten en kwam pas in de laatste tien minuten van de wedstrijd op het idee om nog wat arbeid te verrichten. Dit resulteerde niet in 1, niet in 2 maar in maar liefst 3 doelpunten. Daardoor boekte WVHEDW haar grootste verlies van dit seizoen. 
Teruggekomen in de kleedkamer was de sfeer natuurlijk opperbest. Bianca wilde haar vreugde graag uiten in de vorm van een nog te schrijven songfestivallied. We zien uit naar de uitvoering. De stemming sloeg echter om toen we in de bebloede knie van Iris een monsterlijk diepe snee ontwaarden. De bhv’ers bekeken de wond bezorgd en de brancard werd al bijna uit de kast gehaald. Na het douchen bleek het echter te gaan om een schrammetje. Best een aansteller, die Iris. 
Kortom, het was een geslaagde middag. En ook een leerzame. De onvermoede muzikale ambities van Bianc, de aanstelleritis van Iris, het schreeuwvermogen van Wen, de rijstijl van Puck: allemaal nieuw voor mij. Aangezien jullie misschien nog niets weten over de rijstijl van Puck hier een samenvatting: het gaat heel rap, maar je brengt het er ternauwernood levend van af.