We mochten tegen de koploper. Bij sommigen riep het vooruitzicht om tegen Aalsmeer te moeten strijden traumatische herinnering op: iets met een trouwring, een scheids die wel heel erg creatief omsprong met spelregels en een linksbuiten met anger management issues. Ook kwam Eva niet opdagen daar zij naar eigen zeggen een appje van Wen over de aanvangstijd 'verkeerd had geïnterpreteerd'. En inderdaad: met welk een poëtische diepte en obscure symboliek wist Wen weer onze ziel te raken toen zij deze tot nadenken stemmende woorden tikte: 'Dames morgen verzamelen we om 13.00'.
Toch gingen we met niets te verliezen goedgemutst de wedstrijd in. Bianca begon de warming up met drie keer niks, aangezien dit tot op heden steeds succes heeft opgeleverd. En warempel, ook deze wedstrijd wonnen we weer overtuigend!
De eerste helft lukte het ons maar niet om te scoren. Char schoot een paar keer naast, een geweldige steekpass van Lisa werd niet benut, Mieke rende alleen op de keeper af maar schoot op de lat, Char werkte een corner net niet de goal in. We creëerden duidelijk meer kansen dan Aalsmeer, maar kregen de bal niet in het net. Intussen werd er sterk verdedigd, waardoor Aalsmeer ook niet aan scoren toekwam. Sterker nog, echt gevaarlijk werden ze niet één keer. Michelle, Nicole, Bianc, Patries, Natas en Jamiley hadden hun tegenspelers in hun zak.
In de rust sprak coach Wen enkele bemoedigende woorden. Een gelijkspel tegen de koploper zou ook niet misstaan, maar we verdienden eigenlijk wel drie punten. Char vond dat duidelijk ook want al vroeg in de tweede helft scoorde ze. Dat ging zo: Patries gaf een goede bal naar voren, waar Char buitenspel stond en bezig was rustig terug te wandelen richting de middellijn. Maar toen kopte een verdedigster de bal richting de zestien, waarmee ze het buitenspel van Char ophief. Char aarzelde geen moment en schoof de bal netjes in de goal. Om het toch nog een beetje spannend te houden, schoot Char vijf kansen die zich hierna voordeden vol overtuiging naast.
Intussen werd de tegenstander steeds nerveuzer. Niet gewend om te verliezen, gooiden ze flink te beuk erin. Met name de linksbuiten dacht Natas wel eens even omver te kunnen lopen. Natas was hier niet van gediend en gaf een duwtje terug, waarop de linksbuiten zich theatraal ter aarde wierp. Scheidsrechter Steef trapte hier niet in en constateerde terecht dat het wicht zelf ook expres tegen Natas was opgelopen. Ook Patries had enkele aanvaringen met deze speelster, die duidelijk gefrustreerd was, omdat ze dankzij het uitstekende verdedigingswerk van onze oudere dames nauwelijks aan voetballen toekwam. Wel kwam ze verschillende keren toe aan toneelspelen. Af en toe werd er inderdaad een overtreding op haar gemaakt, maar de dramatiek waarmee ze die overtredingen in ontvangst nam zouden in het theater niet misstaan.
Jamiley speelde een fantastische wedstrijd, nu eens linksback, dan weer linkshalf. Ze passeerde menigmaal haar tegenspeelster, won verreweg de meeste duels en legde langs de lijn vele meters af. Lisa gaf intelligente balletjes opzij en prachtige steekpassen door het midden. Eva keepte rustig en slim. Waar mogelijk pakte ze een extra minuutje door heel rustig de bal op te pakken. Ook Natas zorgde voor tijdwinst door zo nu en dan een bal snoeihard uit te schieten, zodat men hem moest halen bij Olympia.
Aalsmeer kreeg nog een goede kans in het laatste kwartier van de wedstrijd. Eva was al uitgekomen en de bal was op een of andere manier toch weer bij een verkeerde voet beland. Er werd een paar keer geschoten maar de bal werd van de lijn gehaald door Lisa, Bianc en ook nog een keer door Patries. Zo zorgden deze dames ervoor dat het Aalsmeer niet één keer lukte om te scoren en daarmee zijn we tot nu toe het enige team waartegen ze niet gescoord hebben.
De frustratie liep hoog op bij Aalsmeer. Tijdens een ingooi probeerde de linksback haar lijf als een stormram in Miekes onderrug te stoten, maar Miek wisselde slechts een blik met Wen en schudde haar hoofd over dit vreemde gedrag. Een duidelijk gevalletje van niet tegen verliezen kunnen. Hopelijk kan deze wedstrijd het begin zijn van een leerschool in dezen.
Pas in de laatste tien minuten zocht Char weer contact met het net. De 2-0 ontstond uit een assist van Melissa: ook weer een steekpass, als ik het me goed herinner. Enkele minuten later gaf Michelle, die een uitstekende wedstrijd speelde, voor op Char en ook die ging er keurig in. We zullen Char dus maar vergeven dat ze ook vijf keer misschoot.
Het fluitsignaal klonk. Er werden netjes handjes geschud met de meeste Aalsmeerders. Met gezichten die boekdelen spraken, dropen ze het veld af. Het was, zo constateerde Eva even later in de kleedkamer, hun eerste verlies dit seizoen. Wat ook niet meehielp, voor hen dan, was dat Steef zeer correct floot en anders dan hun thuisscheidsrechter geen willekeurige vrije trappen voor hen versierde op de 16 meter. Ook tegen het hobbelige veld bleken ze minder goed bestand dan wij. En dan te bedenken dat Iris – voor wie we de thuiswedstrijden nota bene naar twee uur hebben verplaatst – en Nikki – die onhoudbare ballen in het net kan schieten (behalve vorige keer dan, toen ze vijf keer naast schoot omdat ze, vernam ik later, nog half dronken was van vrijdagavond) – er niet waren. Iris kwam de winst nog even meevieren maar Nikki ligt waarschijnlijk te zonnebakken op een of ander strand.
Op naar de volgende punten!
