Van tevoren in de kleedkamer hadden we er een hard hoofd in. We waren, alweer, krap bevrouwd en een competitiewedstrijd in je eigen klasse is natuurlijk iets anders dan bekerwedstrijden tegen teams uit de vijfde klasse. Bovendien waren we niet topfit: de een had een zere hamstring, de ander een pijnlijke knie, weer een ander voelde zich slap. Iemand vroeg zich hardop af of DVVA bekerwedstrijden had gespeeld. Een ander zocht het uit en ontdekte dat ze alles hadden gewonnen. Net als wij, maar toch. We waren voorbereid op een pittige wedstrijd. 

Eenmaal op het veld begon het te stortregenen. De doetjes onder ons (ik noem Char en Natas) beklaagden zich hierover, maar het is natuurlijk lekkerder voetballen dan met 30 graden in de volle zon. Dat bleek ook toen de eerste helft begonnen was. Al in de derde minuut kregen we een vrije trap net buiten de 16. Char bemachtigde de bal en schoot het eerst doelpunt in. Zeven minuten later maakte Nikki de 2-0. In de twintigste minuut schoot Char vol op de keeper, die de bal niet klemde waardoor hij bij Yessie belandde. Yessie schoot maar met een vreemd deel van haar voet en het was even spannend of hij over de lijn zou rollen, maar… hieperdepiep hoera! 3-0. Kort hierna scoorde de tegenstander uit een corner. Een van de meiden kopte de bal goed in. DVVA speelde trouwens helemaal niet onaardig: ze hadden twee snelle, handige buitenspelers, maar Patricia en Lisan zaten er bovenop. Bovendien waren Melis, Bianc en Natas altijd in de buurt om desnoods rugdekking te verlenen. Af en toe moest Priscil in actie komen en dat deed ze met verve. Toen de bal uit een corner de eerste paal naderde, bulderde ze ‘looooooossssss’ en tuimelde bovenop Natas, die de eerste paal stond te verdedigen.  

Ook voorin speelden onze meiden sterk en efficiënt. In de 36^ste minuut gaf Nikki een assist op Char die, volgens mij, inschoot zoals ze dat altijd doet: even kijken wat de keeper doet en dan netjes plaatsen in een hoek. Of was dit die bal die ze recht op de keeper schoot en die door een speling van het lot toch over de doellijn rolde? Het was erg moeilijk voor ondergetekende om alles te onthouden, want onze spitsen bleven maar scoren. Vlak voor rust viel de 5-1: Char gaf voor en Yessie schoot in.  

In de rust kregen we wat complimenten van coach Wen, maar ons werd ook op het hart gedrukt dat je na zo’n eerste helft het risico loopt in te zakken in de tweede helft. Het was belangrijk dat er de eerste tien minuten geen tegendoelpunt zou vallen. Ook hielden we er rekening mee dat DVVA wat wijzigingen zou doorvoeren en dat het nog weleens buffelen kon worden. 

 En buffelen deden we. DVVA had inderdaad iets veranderd op het middenveld, maar Miek en Bianc hadden dit gauw in de gaten en vonden een oplossing. Weliswaar viel DVVA veel aan in de tweede helft, maar er werd ook uitstekend verdedigd. Hoe vaak zat Lisan of Melis er niet tussen als de tegenstander een teamgenoot probeerde aan te spelen, hoeveel ballen schoot Natas wel niet overtuigend weg als er toch gevaar leek te gaan dreigen! Ook Priscil ving de ballen uit vrije trappen of ballen die van ver werden geschoten goed op of rende mee om zeker te weten dat een bal van de tegenstander over de achterlijn zou rollen.  

In de 60^ste minuut bemachtigde Miek bij de zijlijn de bal en legde hem over de verdediging bij Char, die ermee deed was ze gewend is te doen: scoren. Miek sprong letterlijk een gat in de lucht omdat ze eindelijk iets goeds zou kunnen schrijven over zichzelf in het wedstrijdverslag. 

Nog geen minuut later counterde DVVA en maakte een tweede tegendoelpunt. Char dacht: ‘dat kan ik ook’ en legde er nog eentje in in de 65^ste minuut. Weer enkele minuten later scoorde een DVVA’er een prachtig doelpunt. Tussenstand: 7-3. ‘Dat wordt een rare uitslag’ zei Char terwijl ze de bal weer op de middenstip legde. Beide teams bleven er vol voor gaan, wat zorgde voor een leuke, dynamische wedstrijd. In de 75^steminuut gaf Bianc een goede pass op Yessie die de bal van rechts mooi in het zijnet schoot. Toen werd er een kwartiertje niet gescoord maar wel gebuffeld. Invaller Emma was rustig aan de bal langs de lijn, maakte zich goed los van de tegenstander en gaf prima ballen naar voren. Nikki maakte nog een prachtige actie: op snelheid passeerde ze drie dames en gaf een mooie voorzet. Toen iedereen moe begon te worden, kwam Nikki bovendien regelmatig het middenveld versterken en onderschepte menige bal. In de 90^ste minuut, toen niemand het eigenlijk nog verwachtte, gaf Natas een lange bal op Char, die alweer scoorde. Toen ik haar na de wedstrijd vroeg hoeveel ze er eigenlijk gemaakt had, gaf ze aan de tel kwijt te zijn. Begrijpelijk. Het is inderdaad een wat vreemde uitslag: 9-3. En de dames van DVVA konden echt wel wat: ze tikten de bal goed over en hadden behendige spelers. Dat we ze toch verslagen hebben, komt doordat ons hele team een topwedstrijd speelde: iedereen blonk uit en daarom is er deze keer geen woman of the match, maar een team of the match. Een mooi begin van de competitie. Op naar de volgende zege!