SC ‘t Gooi vr 2 – De Meer vr 2 uitslag 1-1

Gooi 't sc VR2

1 - 1

Meer De sv. VR2

Competitie

4e klasse 4

Datum

16 maart 2024 14:00

Scheidsrechter

S. van Buuren

Accommodatie

Sportpark Berestein
Kininelaantje 9
1216BZ
HILVERSUM
tel. 035-6237200

Het hoofdveld dit keer. Boffen wij even, zou je denken, maar we realiseren ons heus wel dat we qua tikkie takka voetbal niet echt het visitekaartje zijn van Hilversum en omstreken. Echter met de goede reeks die we de afgelopen weken hebben ingezet vers in ons geheugen gingen we vol goede moed met 15 eigen speelsters het veld op. Inderdaad 15 eigen speelsters, dan ontbrak er maar één en dat is ons doelpuntenkanon Char, die heerlijk van een welverdiende vakantie genoot.

Met Jamiley op de linksbuiten positie was de eerste kans voor ons. Een goede diepe bal en Jamiley kreeg deze wat gelukkig mee, maar strandde helaas net naast de goal. De Meer was gewaarschuwd.
Ook wij kwamen een aantal keer goed weg. De Meer creëerde verschillende momenten voor ons goal, maar we hielden stand. Patricia besloot het begrip draaimolen te visualiseren en danste ritmisch om de bal heen en haalde kunstig de bal

Rond de 30e minuut scoorde De Meer dan toch de 0-1, en eerlijk is eerlijk, dat was geen onterechte voorsprong. We speelden niet echt onze beste wedstrijd ooit, de inzet was niet slecht en ook de intenties mochten er zijn, maar het was simpelweg niet slim genoeg, te weinig geraffineerd en qua degelijkheid lieten we ons koppie zo nu en dan hangen.
In de rust spraken we twee dingen af: 1. We stappen verdedigend niet meer in. 2. Als we fysiek worden aangepakt gaan we daar slimmer mee om.

Toen begon de tweede helft. In de eerste paar minuten vervulde Bianca (die overigens een uitstekende wedstrijd speelde) met name de tweede afspraak met verve. Zij gaf werkelijk alles om de tegenstander die mogelijk dacht aan scoren alle kans hiertoe te ontnemen. Ze trok sprintjes die we de eerste 35 jaar van haar voetbalcarrière nog niet hebben aanschouwd en gooide zich overal overtuigend voor of ramde de bal de ene keer degelijk, de andere keer secuur richting de andere helft. Dat smaakte naar meer. Ook Mieke zet ik graag even in de schijnwerpers want die was de tegenstander continu de baas. Het moment dat De Meer de bal dacht te kunnen passen richting ons strafschopgebied, schoof Mieke haar “go go gadget legs” uit en kwam de bal via voet, teen of scheen jammerlijk voor De Meer in ons bezit. Op enkele momenten leken we De Meer wat comfortabeler in het zadel te willen helpen, maar gelukkig was daar altijd die hand, dat been of het lijf van Eva, dat de 0-2 voorkwam. Daarnaast was Eva druk met het in ogenschouw nemen van “een in de bilnaad verdwijnend De Meer broekje”, u kent het wel. Het werd een echte vechtwedstrijd en menigeen zal na twee dagen nog beamen dat het lichaam een fysieke opdonder heeft gekregen van alle strijd die op deze bewuste zaterdag moest voeren. Of de bal zich nu voorin, achterin of op het middelveld bevond, overal werkelijk overal, ging de beuk erin. Ik zal niet zeggen dat het mooi was, maar functioneel was het zeker. In minuut 56 kopte Iris een bal door die voor de voeten van Nikki belandde die, met een prachtig afstandsschot, de 1-1 op het scorebord noteerde. Wederom een prachtig doelpunt, want tja, als Nikki scoort, dan zijn het vrijwel altijd juweeltjes. Mieke had de 2-1 nog op haar schoen, maar zij was De Meer genadig. Misschien omdat ze ooit zelf in Amsterdam gewoond heeft, maar het kan ook liggen aan het feit dat ze 60 minuten met een steeds pijnlijker spierblessure heeft gespeeld. Met het uitdelen en incasseren kunnen we toch wel zeggen dat we deze wedstrijd de mentale winnaar zijn geworden. Mogelijk had De Meer de betere kansen, maar nadat de bal niet werd teruggegeven toen wij deze sportief over de zijlijn speelden vanwege een blessure van hun kant, toen wist ik het zeker: Al spelen we nog 30 minuten door, onze vrouwtjes 2 geven vandaag niets meer weg. Nog één noemenswaardig moment: Lisa heeft de wedstrijd in het bezit van beide oren kunnen afmaken. Het klinkt misschien wat vreemd, maar op enig moment werd één dezer oren bijna barbaars afgescheurd. Iets dat niet wekelijks gebeurt en doet denken aan die beroemde kunstschilder, die het zichzelf aandeed. Mogelijk zag de tegenstander een kunstzinnig talent in je, Lisa, en wilde ze je daarmee eren. Heel trots ben ik op jullie strijd en inzet. Het is toch een kwaliteit: Als het niet mooi kan, dan maar lelijk en functioneel. Nu herstellen en op naar volgende week.